ناامنی در برخی کشورهای دنیا به دلیل عوامل مختلفی مانند جنگ، خشونت، تروریسم و بی‌ثباتی سیاسی بالاست. کشورهایی مانند سوریه، افغانستان، یمن، و سومالی به عنوان ناامن‌ترین کشورها شناخته می‌شوند. این شرایط منجر به خطرات جانی و مالی برای ساکنان و گردشگران می‌شود. برای آشنایی بیشتر با دلایل ناامنی و وضعیت فعلی این کشورها، ادامه مطلب را مطالعه کنید.
نا امن ترین کشور های دنیا
یکی از اساسی ترین بحث های موجود در سطح دنیا، امنیت است. امنیت باعث افزایش رضایت مندی زندگی می شود. از این رو هر ساله موسسه اقتصاد و صلح، گزارش جهانی صلح و امنیت را منتشر می کند. این گزارش میزان امنیت هر کشور را نشان می دهد که در نوع خود بی نظیر است.
اجازه دهید تا قبل از بررسی نا ان ترین کشور های دنیا، با این شاخص جهانی مهم آشنا شویم.
شاخص جهانی صلح
شاخص جهانی صلح یا امنیت ( GLOBAL PEACE INDEX) که مختصرا GPI نامیده می شود، موقعیت نسبی صلح و آرامش کشور ها و مناطق مختلع در جهان را اندازه گیری می کند. GPI با توجه به مولفه های مورد نظر خود، صد و هفتاد و دو کشور و قلمرو مستقل که در بر گیرنده ۹۹.۷ درصد از جمعیت کل جهان است، را در نظر دارد. در دهه گذشته بیشتر گزارشات GPI نشان دهنده افزایش خشونت جهانی و صلح و امنیت کمتری بوده است. این شاخص باعث افزایش برنامه صلح در سطح جهانی می شود. جی پی آی در حقیقت گزارشی است که توسط موسسه اقتصاد و صلح یا همان IPE تهیه شده است و با مشورت از کارشناسان امنیت جامعه از موسسات صلح و اندیشکده ها و با استفاده از داده های جمع آوری شده توسط واحد اطلاعات اکونومیست تهیه می گردد. این فهرست برای اولین بار در ماه می سال ۲۰۰۹ میلادی منتطر شد و پس از آن هر ساله این فهرست منتشر می شود. از سال ۲۰۱۵ تعداد کشور های موجود در این فهرست به صد و شصت و پنج عدد رسید. در کل برای بررسی امنیت کشور های مختلف در این شاخص بیست و سه مولفه مورد بررسی قرار می گیرد. از جمله این مولفه ها می توان به ترور سیاسی، مرگ و میر ناشی از درگیری های داخلی و میزان قتل اشاره نمود. گزارش ها در نهایت به سه بخش تقسیم بندی می شوند. این بخش ها عبارتند از ایمنی و امنیت، درگیری مداوم و نظامی سازی کشور ها. این فهرست هر ساله در دبیر خانه سازمان ملل و رویداد های لندن منتشر می شود. در سال گذشته یعنی سال ۲۰۱۹ میلادی شاخص جی پی آی نشان داد که ایسلند، نیوزلند، پرتغال، اتریش، دانمارک و کانادا شش کشور اول در بین صلح آمیز ترین کشور های دنیا هستند و سومالی، افغانستان، سوریه، سودان جنوبی و یمن در این لیست جزو کشور های با امنیت پایین محسوب می شوند. یافته های بسیاری در سال دو هزار و هفده نشان دهنده افت میزان امنیت جهانی در کل کشور ها بود. در یک دهه گذشته میزان صلح افت دو و چهارده صدم درصدی داشته است که نشان دهنده افزایش نابرابری های اجتماعی و امنیتی، افزایش میزان تروریسم در کل دنیا و … می باشد. اگر نگاهی به اخبار ده سال گذشته بیندازیم متوجه وخامت اوضاع خواهیم شد، چرا که تعداد زیادی از مردم بیگناه در عملیات های تروریسیتی در سراسر دنیا جان خود را از دست داده اند. جی پی آی یک پنل بین المللی دارد که در آن افراد زیادی مشغول به فعالیت هستند و تحقیقات خود را ارائه می کنند. به طور مثال در پنل سال دو هزار و هفده، افرادی همچون پروفسور کوین پی کلمنتس، رئیس بنیاد صلح، درگیری و مناشقه و مدیر مرکز ملی صلح و مطالعات درگیری از دانشگاه اوتاگو نیوزلند، دکتر سابینا الکایر مدیر فقر و توسعه بشر از دانشگاه آکسفورد انگلستان، دکتر یان آنتونی هماهنگ کننده تحقیقات و مدیر برنامه کنترل اسلحه، خلع سلاح و منع گسترش سلاح های هسته ای از موسسه بین المللی تحقیقات استکهلم سوئد، خانم ایزابیل آراندون مدیر تحقیقات و معاون مدیر ارتباطات و توسعه از گروه بین المللی بحران بلژیک، دکتر مانوئلا ملسا مدیر مرکز آموزش و تحقیقات صلح از مادرید اسپانیا، آقای نیک گرونو مدیر عامل صندوق آزادی از انگلستان و دکتر اکاترینا استمانوا رئیس بخش صلح و مطالعات درگیری در انستیتو اقتصاد جهانی و روابط بین الملل از روسیه حضور داشتند.
شاخص های بررسی GPI
همانطور که گفتیم، برای ارزیابی امنیت و صلح جهانی با استفاده از GPI از شاخص ها و مولفه هایی استفاده می شود که از طریق بررسی دقیق این مولفه ها، میزان شاخص جهانی صلح مورد بررسی قرار می گیرد. در ارزیابی صلح و امنیت، یکی از شاخص هایی که در جی پی آی مورد بررسی قرار می گیرد، میزان دخالت کشور ها در درگیری های داخلی و بین المللی است. همچنین با توجه به این شاخص سعی مس شود تا سطح هماهنگی یا اختلافات مختلف لایه های هر جامعه مورد بررسی قرار گیرد. علاوه بر آن در زمینه امنیت در جامعه ده شاخص مورد ارزیابی قرار می گیرد. ادعا این است که میزان پایین جرم و جنایات، حداقل بروز اقدامات تروریستی و تظاهرات خشونت آمیز، روابط مناسب با همسایگان، صحنه های سیاسی پایدار، میزان کم پناهندگان یا جمعیت های آواره هر کشور و … می تواند نشان دهنده صلح و امنیت هر منطقه یا کشوری باشد. به طور مثال در سال ۲۰۱۷ میلادی از بیست و سه شاخص برای تایین میزان امنیت و صلح در کشور ها استفاده شد. برای هر شاخص نمرات بین یک تا پنج بررسی می شوند و به موجب آن شاخص های کیفی به پنج گروه تقسیم می گردند. به طور کلی شاخص هایی که برای بررسی امنیت جهانی مورد ارزیابی قرار می گیرند عبارتند از : تعداد و مدت زمان درگیری های داخلی در هر کشور، تعداد کشته شدگان درگیری های سازمان یافته خارجی، تعداد کشته شدگان درگیری های سازمان یافته داخلی، تعداد نفرات، مدت زمان و نقش هر کشور یا منطقه در درگیری های خارجی، شدت درگیری های سازمان یافته داخلی با مقیاس کیفی EIU، روابط یا کشور های همسایه با مقیاس کیفی EIU، سطح ارتکاب جرم و جنایت در جامعه با مقیاس EIU، تعداد پناهندگان و آوارگان با بررسی درصدی از کل جمعیت کشور، بی ثباتی سیاسی با مقیاس کیفی EIU، تاثیر تروریسم با بررسی شاخص جهانی تروریسم ، ترور های سیاسی، تعداد خودکشی ها در هر صد هزار نفر که توسط UNODC CTS تخمین زده می شود، تعداد پرسنل نظامی، حجم واردات اسلحه های معمولی به ازای هر صد هزار نفر ، حجم صادرات اسلحه های معمولی به ازای هر صد هزار نفر، کمک های مالی به سازمان صلح ملل متحد، توانایی تسلیحات هسته ای و توازن نظامی و در نهایت سهولت دسترسی به سلاح های کوچک و سبک با مقیاس کیفی EIU . مقیاس هایی که بین یک تا پنج رتبه بندی می شوند با استفاده از فرمولی ریاضی و اماری بررسی می شوند و در نهایت نمرات حاصل به دو زیر شاخه تقسیم بندی می شوند. شصت درصد از نمره نهایی یک کشور مربوط به امنیت و صلح داخلی و چهل درصد از آن مربوط به امتیازات نهایی و صلح عمومی است. صلح منفی که به عنوان عدم خشونت یا ترس از خشونت تعریف می شود به عنوان تعریف صلح برای ایجاد شاخص جهانی استفاده می شود. هدف دیگر پایگاه داده GPI تسهیل در مطالعه عمیق تر مفهوم صلح مثبت و نگرش ها یا نهاد ها و ساختار هایی است که موجب ایجاد صلح در جامعه می شود. GPI همچنین روابط بین امنیت، صلح و اقدامات معتبر بین المللی از جمله دموکراسی، شفافیت، آموزش و بهینه سازی مادی را بررسی می کند. این تجزیه و تحلیل های آماری برای GPI برای کشف شرایط خاص و مناسب برای صلح اعمال می شود.محققان تشیخص داده اند که امنیت و صلح مثبت هشت ستون دارند که عبارتند از: دولت کارآمد، محیط های تجاری سالم، رعایت حقوق دیگران، سطح پایین فساد و توزیع عادلانه منابع، روابط خوب با همسایگان، جریان آزاد اطلاعات و سطح بالای سرمایه انسانی . مولفه های دولت کارآمد، سطح پایین فساد، پذیرش حقوق دیگران و روابط خوب با همسایگان از اهمیت بیشتری برخوردارند.
بررسی نا امن ترین کشور های دنیا
همان طور که گفتیم در لیست شاخص جهانی برخی کشور ها جزو نا امن ترین کشور های دنیا شناخته می شوند. در لیست نا امن ترین کشور ها افغانستان جایگاه اول را دارد و پس از آن کشور های سوریه، سودان جنوبی، یمن، عراق، سومالی، جمهوری افریقای مرکزی، لیبی، جمهوری کنگو و … قرار گرفته اند.
بر اساس شاخص جهانی در سال ۲۰۱۹ افغانستان نا امن ترین و خطرناک ترین کشور جهان است. این کشور ۳۸۰۴ کشته غیر نظامی را در درگیری ها تجربه کرده است که از این میان ۹۲۷ نفر آن ها کودک هستند. افغانستان حملات مرگباری از سوی طالبان در سراسر کشورش تجربه می کند. این کشور بیشترین تعداد کشته شدگان ناشی از جنگ و تروریسم را نسبت به سایر کشور ها دارد.
سوریه دومین کشور خطرناک و نا امن جهان است. جنگ داخلی این کشور را از سال ۲۰۱۱ درگیر کرده است که دومین و کشنده ترین جنگ در قرن بیست و یک شناخته شده. طبق آمار ها تخمین زده شده که چهارصد و هفتاد هزار نفر از جمله پنجاه و پنج هزار کودک در درگیری های سوریه کشته شده اند. خشونت ها در این کشور به حدی زیاد بوده که حدود شش میلیون نفر از سوریه فرار کرده اند و بیش از شش میلیون نفر در داخل این کشور آواره شده اند. سودان جنوبی اما در رتبه سوم قرار دارد و با درگیری های مداوم، نا آرامی های داخلی، جنایات گسترده و خشونت آمیز مانند سرقت ها، یورش ها، آدم کشی ها ، آدم ربایی ها و … شرایط مساعدی ندارد. علاوه بر این سودان به دلیل شرایط اب و هوایی خاص در معرض بلایای طبیعی بسیاری است. چهارمین کشور خطرناک جهان یمن است. جنگ داخلی یمن از سال ۲۰۱۵ بین دو جناح آغاز شد که باعث مشکلات زیادی مانند خطر گرسنگی، شیوع بیماری های کشنده و … در این کشور شد و بدترین بحران انسانی جهان را دارد.
عراق در این لیست پنجمین کشور خطرناک جهان است. این کشور دارای درگیری های داخلی و خارجی زیادی است و حملات تروریستی در آن زیاد صورت می گیرد. داعش همچنان به تصرف و کشتن غیرنظامیان و نیرو های مسلح عراق ادامه می دهد. در این کشور نقض حقوق بشر از جمله ازادی های اجتماعات و حقوق زنان همچنان ادامه دارد. سومالی نیز در رتبه ششم خطرناک ترین کشور های دنیا است. این کشور با خطرات ادم ربایی های بسیار و حملات تروریستی زیاد باعث نا امنی شده است. البته خشکسالی، کمبود مواد غذایی و محیط زیست ناپایدار هم باعث شده تا این کشور در جایگاه ششم قرار بگیرد. جمهوری آفریقای مرکزی هفتمین کشور خطرناک جهان است. با وجود توافقنامه صلح و امنیت که در سال ۲۰۱۷ در این کشور امضا شد، هرج و مرج در این کشور کماکان در حال افزایش و گسترش روز افزون است. منبع اصلی نا آرامی ها در این کشور شورشیان سلکا و شبه نظامیان بلاکا هستند. این درگیری ها ۶۲۰ هزار نفر را در داخل این کشور آواره کرده و باعث پناهده شدن ۵۷۰ هزار نفر به کشور اای دیگر شده است. در این لیست لیبی در جایگاه هشتم قرار دارد. این کشور سطح بالایی از جنایات، نا آرامی های داخلی، آدم ربایی، درگیری و تروریسم را تجربه کرده است. خشونت ها بیشتر توسط شبه نظامیان انجام می شود که کماکان بر سر قلمرو و مراکز خود با هم درگیری دارند. داعش هم در این کشور حملاتی داشته که در آن نظامیان و غیرنظامیان بسیاری را کشته است. نهمین کشور خطرناک و نا امن حهان کنگو است. بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی این کشور اخیرا شیوع بیماری ابولا را تحربه کرده است که منجر به از بین رفتن ۲۲۰۰ نفر شده. جنایات خشونت آمیز و سرقت های مسلحانه در این کشور بسیار زیاد است. پلیس نیز در این کشور فاقد منابع لازم برای مبارزه با این افراد است. اما در نهایت، شماره دهم خطرناک ترین کشور های دنیا، کشور روسیه است. روسیه به دلیل بالاترین میزان سرانه صادرات اسلحه به کشور نا امن تبدیل شده است. علاوه بر آن در این کشور گروه های تروریستی محلی و فراملی و افراد با ایدئولوژی های افراطی دردسر های عظیمی ایجاد می کنند.
به همین دلیل است که برای مهاجرت به کشور های مختلف باید از امنیت کشور مقصد اطمینان کامل کسب کرد. اگر بخواهیم دیدگاه امنیتی داشته باشیم، مهاجرت به ایسلند، مهاجرت به نیوزلند، مهاجرت به پرتغال، مهاجرت به استرالیا، مهاجرت به دانمارک و مهاجرت به کانادا می تواند گزینه های مناسبی باشد.
